Het verhaal achter het boek.

Als jong meisje schreef ik gedichten om mijn gevoel te uiten, als bron van troost en veerkracht. Als coping, maar ook voor m'n plezier én door een genetisch mankement, met een moeder die een gedichtenbundel schreef en aan vaderszijde een oma die altijd met ons aan het rijmen was (en het nichtje is van Annie M.G. Schmidt, ik ben dus in dezelfde stamboom te vinden, als je maar lang genoeg zoekt). Tot januari 2023 heb ik van kinds af aan geen poëtische flauwekul meer geschreven, tot ik aan de kwetsbare maar bovenal dappere kinderen dacht in het werk dat ik deed, aan m’n eigen kinderen en jeugd en ik spontaan teksten in mijn hoofd kreeg die ik opschreef. Een paar weken later besloot ik deze teksten uit te willen brengen, omdat ik denk dat het voor ieder kind (en volwassene) belangrijk is om (regelmatig) te horen en voelen dat het er toe doet.

Ik deed mijn huiswerk naar uitgeverijen en bedacht mij dat ik mijn vader wilde vragen om illustraties bij de teksten te maken. Ik ben groot bevooroordeeld fan van zijn werk, maar ik wist ook dat mijn geduld op de proef gesteld zou worden. Zo een creatief proces kost tijd. Tegelijkertijd leek het me ook bijzonder om dit project en proces samen te doen en zo geschiedde. Gelukkig was hij direct enthousiast en de uitgeverij ook. Ik had alleen maar acht teksten opgestuurd en dat moest verdubbeld en nog eens verdubbeld, zo ongeveer dan. Dat betekende dus ook… nog meer illustraties dus nog meer geduld.

Intussen sloot de uitgeverij het project. Niet omdat het tijd kostte, maar omdat ik moeilijk deed. Ik wilde namelijk een hardcover, omdat ik vond dat dit recht zou doen aan de illustraties en passender is bij een kinderboek. Dit zou voor de uitgeverij echter te veel kosten, waardoor de vraagprijs van het boek veel hoger zou uitvallen en we ons buiten de markt zouden prijzen. Wel kon ik het via hen gaan uitgeven in eigen beheer, maar daarvoor moet je dan weer een geldboom in je tuin hebben staan. Ik besloot het even te laten voor wat het was, te wachten tot mijn vader klaar was met illustreren en ondertussen te gaan sparen. 

In deze tussenperiode had ik direct de tijd om contact te leggen met Het Vergeten Kind. Een deel van de opbrengst wil ik namelijk aan hen doneren. Met alle kosten blijft er niet heel veel over, maar iedere bijdrage die een kind weer even kind kan laten zijn is het waard. Het Vergeten Kind is er ook blij mee en zij zullen het boek op hun actiepagina delen. Geweldig natuurlijk, want ik hoop zoveel mogelijk kinderen te bereiken om hen net dat extra steuntje of duwtje in de rug te geven met de boodschap achter de teksten en te kunnen laten genieten van een zorgeloos moment dat georganiseerd kan worden door deze donatie.

Ieder kind verdient het namelijk om kind te zijn en zich gezien, gehoord en belangrijk te voelen. 

p.s. die hardcover die kwam er. 
(die geldboom niet)